Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται τουλάχιστον παράξενο. Έως ατόπημα: Να μην ψηφίσει ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας και συνάμα όλη η παράταξή του την επιχορήγηση ΕΝΟΣ μόνο Συλλόγου, δεν στέκει.

Η επιχειρηματολογία, όμως, του Παύλου Τονικίδη έδειξε ότι η απόφαση καταψήφισης στέκει και παραστέκει. Ως πρόεδρος του Επιμελητηρίου μάλιστα ξέρει να ξεχωρίζει τους Συλλόγους (πολιτιστικούς, αθλητικούς κλπ.), από τις επιχειρήσεις.

Ο δήμος λοιπόν, βάσει της Νομοθεσίας, έχει υποχρέωση να επιχορηγεί με ένα ποσοστό του προϋπολογισμού του, τους Συλλόγους της «Επικρατείας» του. Οι επιχειρήσεις όμως είναι άλλο. Καλά κάνουν φυσικά και υπάρχουν και προσφέρουν εργασία σε πολίτες και ασφαλή λειτουργία. Επιχειρήσεις όμως υγιείς, γνήσιες με ονοματεπώνυμο. Επιχειρήσεις-Σύλλογοι, ή Σύλλογοι-Επιχειρήσεις, δεν υφίστανται στο Διεθνές Οικονομικό γίγνεσθαι.

Για περισσότερα, στα πρακτικά της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς της Δευτέρας 4 Ιουνίου 2018.