Μας αποχαιρέτησε στα 77 του ο Στάθης Μακρίδης
Κάθε φορά που επρόκειτο να στείλει κάποιο κείμενο στην εφημερίδα, μάς ενημέρωνε από πριν: “Εχω ένα κειμενάκι και αφορά αυτό το θέμα. Να τα χώσουμε λίγο;” Και πάντα περιμέναμε ένα από τα γνωστά μικρά και μεγάλα κείμενα του φίλου μας Στάθη Μακρίδη. Πάντα μαχητικά, καυστικά, ιστορικά τεκμηριωμένα, ενίοτε αυτοβιογραφικά και αυτοσαρκαστικά. Αλλά πάντοτε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο περιεχόμενο και αξιοπρόσεκτη ικανότητα στο ύφος και στο στυλ της γραφής.
Την περασμένη Κυριακή 23 Οκτωβρίου, ο Στάθης μας ενημέρωσε ότι έχει “υλικό”. Οτι έχει “στοχοποιήσει” κάποια κακώς κείμενα. Και ότι προτίθεται να τα καυτηριάσει. Φυσικά, έλαβε την-τακτική-έγκρισή μας. Και το θρυλικό κειμενάκι αναμενόταν την Δευτέρα 24 Οκτωβρίου...
Αντ’ αυτού όμως μας ήρθε το μαύρο μαντάτο. Ο Στάθης άφησε την τελευταία του πνοή τις πρωινές ώρες της ίδιας μέρας στο σπίτι του στο Κιλκίς. Στα 77 του χρόνια μας άφησε οριστικά ο μαχόμενος μέχρι τέλους, συμπολίτης μας. Ο Στάθης με την έντονη παρουσία στα δημόσια πράγματα. Ο Στάθης με την άποψη για κάθε σοβαρό ζήτημα, που δεν έκρυψε ποτέ. Ο Στάθης που δημοσιοποίησε θέσεις και απόψεις με πολλά δημοσιεύματα στον τοπικό και όχι μόνο, Τύπο. Είχε να το καμαρώνει ότι μια επιστολή του δημοσιεύθηκε στην έγκριτη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Η δράση του και η ενασχόλησή του με τα κοινά, ξεκίνησε χρόνια πριν. Από τα πρώτα χρόνια του θρυλικού Κιλκισιακού μέχρι την τοπική αυτοδιοίκηση, όταν το 1982 εξελέγη πρώτος σε σταυρούς στην πρώτη δημαρχιακή θητεία του αείμνηστου Σπύρου Αυγητίδη. Με παρουσία στην Αθήνα πριν τη χούντα. Με απόλυση απ’ τη χούντα για “εθνικούς λόγους” από τον ΟΤΕ. Για χρόνια την πρώτη γραμμή των δημοκρατικών αγώνων με πολύχρονη παρουσία, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ. Με το θάρρος της γνώμης, που τον οδηγούσε να απονείμει χωρίς κόμπλεξ και δισταγμούς τα εύσημα και την συμπάθειά του σε πρόσωπα εκτός του δικού του πολιτικού χώρου.
Ενας άνθρωπος της Αγοράς με την αρχαία έννοια, ένας πολίτης των Δημοσίων πραγμάτων, δεν είναι πλέον μαζί μας. Ο Στάθης Μακρίδης θα μας λείψει. Και οι λόγοι είναι πολλοί. Αυτό έχει αξία...
Θα τον θυμόμαστε πάντα.
Ελαφρύ το χώμα.
ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ