Του Παναγιώτη Φλωρίδη
Για δεκαετίες, η Αργυρούπολη φιλοξενούσε μια από τις σημαντικότερες Αμερικάνικες βάσεις. Μέχρι τα μέσα του’90, οπότε και έληξε η διορία που είχε δώσει ο αείμνηστος Ανδρέας (5 χρόνια, 18 μήνες και κάτι ψιλά). Η βάση της Αργυρούπολης έθιγε μεν την Εθνική μας Ανεξαρτησία, αλλά μας ενίσχυε την Τοπική Οικονομία. Εκτός από τις εξόδους των υπηρετούντων, σ’ αυτήν δούλευαν Κιλκισιώτες, αμειβόμενοι με τα πανίσχυρα δολλάρια. Ενας κουρέας πχ. κάθε μήνα επισκεπτόταν τη βάση για την καθιερωμένη “κουρά”. Επέστρεφε με την τσέπη γεμάτη δολλάρια. Αλλος πρόσφερε μέχρι τη σύνταξή του τις υπηρεσίες του ως μάγειρας.
Οι βάσεις έφυγαν, τονώνοντας την Εθνική μας Υπερηφάνια. Σήμερα τις ψάχνουμε εναγωνίως. Σε σημείο που ο υπερπατριώτης Καμμένος προσφέρει (παρακαλώντας) ακόμη και το Καστελλόριζο για ίδρυση νέας Αμερικάνικης βάσης. Χώρια που-από μόνος του πάλι-πρόσφερε και τους μισούς “υδατάνθρακες” όπως τους είπε (πετρέλαιο και αέριο) στους Αμερικάνους για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο.
Για δεκαετίες ο νομός φιλοξενούσε ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις. Ο πάλαι ποτέ “από Βορρά κίνδυνος”, είχε μετατρέψει το Κιλκίς σε ένα απέραντο στρατόπεδο. Ο πολυάριθμος Στρατός ήταν πηγή εσόδων για πόλεις και χωριά. Περιοχές όπως το Χέρσο, το Δροσάτο, η Ν. Σάντα, στήριζαν τον υπερεπαγγελματισμό τους στα φανταράκια. Ταβέρνες, καφετέριες, ντίσκο, μετέτρεπαν τους οικισμούς σε πολύβουες κωμοπόλεις. Κάποια στιγμή όμως, ο κίνδυνος έπαψε να προέρχεται “από Βορρά”. Και ο νομός άρχισε να “αποψιλώνεται” στρατιωτικά, προκαλώντας έντονες διαμαρτυρίες. Μέχρι και δημόσιες συγκεντρώσεις έγιναν για την κατάργηση του Κέντρου Νεοσυλλέκτων στο Κιλκίς, Και φυσικά τα θορυβώδη καταστήματα αναψυχής και εστίασης στα χωριά, έγιναν σκιά του ενδόξου παρελθόντος τους.
Κάποια εποχή-όχι πολύ μακρινή-υπήρξε μια συζήτηση για την κατασκευή φυλακών σε περιοχή του Κιλκίς. Το ενδεχόμενο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Φυλακές στο Κιλκίς; Αν είναι δυνατόν! Οι φυλακές πήγαν σε άλλο νομό. Με εισοδήματα και απασχόληση για την τοπική κοινωνία. Με ασφάλεια για την περιοχή και χιλιάδες καθημερινούς επισκέπτες (συγγενείς, δικηγόροι κλπ). Και στο Κιλκίς κάποιοι “χτυπούν το κεφάλι τους”.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου, μας προέκυψαν οι χιλιάδες απελπισμένοι. Οι πολλοί εκδήλωσαν την εθελοντική αφιλοκερδή αλληλεγγύη τους, καταπλήσσοντας τους πάντες. Κάποιοι-αρκετοί-τα “κονόμησαν” με συμπεριφορές μαυραγοριτών. Η τοπική οικονομία τονώθηκε ανέλπιστα και θεαματικά. Η κατάργηση του αίσχους της Ειδομένης υπήρξε σοκ για πολλούς, όχι μόνο τους αδίστακτους μαυραγορίτες.
Το “Προσφυγικό”, απ’ ότι φαίνεται, θα εξακολουθεί να “τροφοδοτεί” την τοπική κοινωνία και οικονομία. Ακόμη και τους “εθελοντές” Κάποια στιγμή όμως κι αυτό θα λάβει τέλος. Και έτσι θα μας μείνει άλλη μια “αναλαμπή” Ανάπτυξης.Αφού για την πραγματική Ανάπτυξη δεν γίνεται απολύτως τίποτε. Η στασιμότητα, έως ακυρώσεως των Εργων Υποδομής, πιστοποιεί του λόγου το αληθές.