Ο Κιλκισιώτης κορυφαίος ποιητής της Βουλγαρίας

Μέρος 2ο. Αποσπάσματα του έργου του

Επιμέλεια-παρουσίαση: Χρήστος Γκόλιαρης

Α! ΠΟΙΗΣΗ

NEOΛΑΙΑ (Юноша)*

Δεν ξέρω γιατί γεννήθηκα σ’ αυτόν τον κόσμο,

δε ρωτώ γιατί θα πεθάνω.

Ήρθα εδώ γοητευμένος από την όμορφη μέρα

και το πολύχρωμο της αυγής του Μάη.

Χαιρέτησα την άνοιξη, χαιρέτησα τη νεολαία

κι εκστατικός άνοιξα τα μάτια,

για ν’ ανακαλύψω τη ζωή μου στη λεωφόρο των λουλουδιών

πάνω σ’ ένα άρμα της φεγγαροαχτίδας.

Αλλά όχι, η άνοιξη δεν ήχησε ύμνους,

δε μ’ έρανε με άνθη μηλιάς.

Αντίθετα, οδηγώντας με στα βάθη της σε μαύρο σκοτάδι

μου πέρασε χειροπέδες ένας ξένος κακοποιός.

Τότε μέσα σε σύννεφα δαιμονικής απληστίας

είδα μια μαύρη σκιά ν’ ανιχνεύει.

Ένας χρυσό-θωρακισμένος γίγαντας στυλώθηκε αιμοβόρος

σε μια θάλασσα από αίμα και δάκρυα.

Στο σκοτάδι είδα να βασανίζονται άτομα

κι ένα διεφθαρμένο πλάσμα να κλαίει σαν σε όνειρο.

Σκληρή απειλή, θυμωμένη για τις καρδιές

διαπλέκοντας τους δεσμώτες με τις αλυσίδες.

Αντιλήφθηκα τ’ αδέλφια μου στη σκλαβιά

να καταπιέζονται από ένα χρυσό μοσχάρι.

Είδα το ανθρώπινο πνεύμα να διασύρεται αλυσοδεμένο

κάτω από ένα ακάνθινο στεφάνι.

Και όρθιoς στο σκοτάδι αυτής της γης,

πεινασμένος, καμένος, απευθύνω μια έκκληση.

Αχ, λάμψεις, πυρκαγιές που καίτε σ’ αυτό το παγωμένο σκοτάδι

 Και σκοτεινές  λέξεις σκληρές σα σίδηρο.

Ας κάψουμε τη γη για να μη θριαμβεύσει ο ξένος,

βροντή από χτυπήματα για να την καταστρέψουμε.

Οδοφράγματα να στήσουμε οι σκλάβοι, φωτιά στον κόσμο!

Ο τυφώνας να γίνει τυφώνας των ψυχών! ...

Και τότε η αγάπη στα πλήθη θα φωλιάσει

κι οι ακτίνες της θα είναι μια νέα αυγή.

Χωρίς να ρωτήσω θα ξέρω γιατί ήλθα σ’ αυτόν τον κόσμο,

θα ξέρω γιατί θα πρέπει να πεθάνω!

 *Το ποίημα αυτό δημοσιεύτηκε στην «Εργατική εφημερίδα» της Σόφιας, στις 2 Σεπτεμβρίου 1922 και περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή «Για να είναι μια μέρα».

Είναι ένα λυρικό ποίημα, χαρακτηριστικό της μετασυμβολικής του σκέψης. Ο άνθρωπος στην ποίηση του Σμύρνενσκι δεν είναι απλά ένα παθητικό θύμα της ζωής. Συνειδητοποιεί το πεπρωμένο του και πιστεύει ότι είναι δυνατόν να δημιουργήσει ένα νέο δίκαιο κόσμο. Οι δύο πρώτες στροφές παρουσιάζουν τη συνάντηση του νέου ανθρώπου με τη ζωή που είναι όμορφη, ρομαντική, αφελής, γεμάτη ψευδαισθήσεις. Στις επόμενες 5 στροφές παρουσιάζει την τρομερή εξέλιξη της ζωής, με αίμα, καταπίεση, εκμετάλλευση, χρησιμοποιώντας και βιβλικές αναφορές «χρυσό μοσχάρι», «ακάνθινο στεφάνι». Στον ενθουσιασμό της νιότης προτείνει την εξέγερση, την αντίσταση και τη συλλογική πάλη με το κακό, για μια αλλαγή της κοινωνίας. Στις δύο τελευταίες στροφές επιστρέφει στην αισιοδοξία. Ξέρει πλέον γιατί θα πεθάνει: Για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη του λαού.

Η μετάφραση είναι του επιμελητή. Πραγματοποιήθηκε μέσω του μεταφραστικού συστήματος της Google και είναι μια πολύ ελεύθερη απόδοση, από τη βουλγαρική γλώσσα σε συσχετισμό με την αγγλική.