Του Παναγιώτη Φλωρίδη
Ενα από τα πλέον ηχηρά συνθήματα που δονούσαν την ατμόσφαιρα μετά τη Μεταπολίτευση, ήταν το “Εξω οι βάσεις του θανάτου”. Το ΠΑΣΟΚ κι ο Ανδρέας το είχαν ως ένα από τα λάβαρα της επερχόμενης Αλλαγής. Εννοείται πως ήταν η πεμπτουσία της επαναστατικής ρητορικής ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτ. ΕΚΚΕ, Μ.Λ. ΚΚΕ, ΚΚΕ Μ-Λ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
Από την επαύριο της 18ης Οκτωβρίου 1981 και τον πρωτοφανή θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, περιμέναμε με επαναστατική αγωνία την υλοποίηση του εθνεγερτικού συνθήματος (καθόλου περίεργο, ότι τις ανατρεπτικές εξελίξεις τις περίμεναν και πολλοί γαλάζιοι. Το “Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες” πυρπολούσε οριζόντια όλη την κοινωνία). Κι αφού λοιπόν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς, μετά από κάποιο διάστημα επήλθε μια συμφωνία που μας έκανε να πανηγυρίζουμε “απ’ έξω”, αλλά να είμαστε μουδιασμένοι “από μέσα”: Οι βάσεις του θανάτου θα παρέμεναν για άλλα 5 χρόνια και 18 μήνες. Και μετά θα έφευγαν. Τελικά οι περισσότερες έκλεισαν πολύ πριν, ως παροπλισμένες πλέον. Εμεινε μόνο η πανίσχυρη βάση της Σούδας.
Αυτά, την επαναστατική δεκαετία του ‘80. Εκτοτε μεσολάβησαν οι κυβερνητικές αλλαγές του δικομματισμού μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν. Δημοκρατίας. Ωσπου το 2015 ανέτειλε η “Πρώτη φορά Αριστερά”. Και από την πρώτη μέρα η κυβέρνηση, δια του υπερπατριώτη υπουργού Αμυνας, ξεκίνησε έναν αγώνα με αντίστροφη κατεύθυνση: η ετήσια συμφωνία για τη Σούδα έγινε πολύχρονη, η Σούδα διπλασιάζεται, στη Σούδα προγραμματίζεται ανάπτυξη ισχυρής δύναμης πεζοναυτών για πρώτη φορά, στη Σούδα σταθμεύουν πλέον δυνάμεις που αποχωρούν από την Τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ. Και από την άλλη, ο υπερπατριώτης Καμμένος, εκλιπαρεί τους “φονιάδες των λαών Αμερικάνους” να ιδρύσουν μια νέα βάση στο Καστελόριζο ή όπου αλλού θέλουν. Παράλληλα, στο υπό ίδρυση αεροδρόμιο του Καστελίου στην Κρήτη, προβλέπονται εγκαταστάσεις για στάθμευση Αμερικανονατοϊκών δυνάμενων.
Το “Εξω οι βάσεις του θανάτου” μετατρέπεται σε ηχηρό “Μέσα οι βάσεις του θανάτου”. Και φέρτε κι άλλες βάσεις, όσες θέλετε. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εδώ είναι για τα εξηγήσουν στο λαό ότι όλα είναι προϊόν υπερήφανης διαπραγμάτευσης.
Για εμάς εδώ στο Κιλκίς, ίσως ξαναζωντανέψουν οι θρυλικές πορείες προς την Αργυρούπολη, με τις επανιδρυμένες Αμερικανικές βάσεις. Αυτή τη φορά όμως όχι με πανώ και συνθήματα “Εξω οι βάσεις” και “GO HOME YANKIES”, αλλά με γλυκά και λουλούδια και ιαχές “Καλώς ήλθατε παιδιά, καλή διαμονή, σας αγαπάμε και σας θέλουμε”. Και θα γεμίσει το Κιλκίς δολλάρια, θα αναστηθεί η αγορά, θα ανοίξουν κι άλλα καφέ, κι άλλες ταβέρνες. Και θα ξεκινήσει επιτέλους η ανάπτυξη. Λίγο οι “βάσεις του θανάτου”, λίγο τα αποκαλυφθέντα πλέον “μύρια” (εκατομύρια) για το Προσφυγικό, λίγο τα Μεταλλεία... να πως ξεκινά να πάρει μπρος η Οικονομία. Οχι με ΤΕΙ, Προαστιακούς, Δικαστικά, Γηροκομεία, Δρόμους και άλλα μπανάλ πράματα.
“Μέσα οι βάσεις του θανάτου” λοιπόν. Για να μείνουν πάλι μόνοι τους εκείνοι οι... συμμορίτες του ΚΚΕ να φωνάζουν στις πλατείες και τις πορείες. Οι οπισθοδρομικοί!