Του Παναγιώτη Φλωρίδη

Ηταν το 2000 όταν το “Εξπρές ΣΑΜΙΝΑ” χτύπησε σε ξέρα έξω από το λιμάνι της Πάρου. Και λίγα μέτρα μακριά από την ακτή, 63 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους Ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης “ανέκραξε φωνήν μεγάλην”: Αυτή είναι η Ελλάδα! Ο τότε υπουργός Ναυτιλίας (Χ. Παπουτσής) ούτε σκέψη για παραίτηση. (Εγώ φταίω που βούλιαξε;). Αυτή ήταν η Ελλάδα τότε. Αυτή εξακολουθεί να είναι και σήμερα. Πολλές “Σάμινες” βυθίζονται (και μαζί τους η χώρα). Βλέπει κανείς κάποιον από τους συγκυβερνώντες να παραιτείται;

Σχεδόν πενήντα χρόνια πριν,  επί Επταετίας, στο Δημοτικό ακόμη, βλέπαμε τα “Τζέιμς” και τις “Καναδέζες” του Στρατού να μαζεύουν από τα αμπέλια του χωριού τις “κληματσίδες” από το κλάδεμα. Ηταν το καλύτερο καύσιμο για το ψήσιμο των πασχαλινών αρνιών στο στρατόπεδο “ΚΑΜΠΑΝΗ”. Οπου οι αυθορμήτως προσερχόμενοι πατριώτες, έτρωγαν τις πολλές σούβλες και χόρευαν τα “ώρε Γιώργη Παπαδόπουλε, βάστα τα κλειδιά...” Αυτή ήταν η Ελλάδα τότε. Πενήντα χρόνια μετά (2015) στην πλατεία Συντάγματος, οι σούβλες πάλι γύριζαν. Και η μπάντα του Στρατού έπαιζε δημοτικά για να χορεύουν οι νέοι πατριώτες, Δεξιάς και Αριστεράς. Με πρωτοχορευτές τον υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο και την Περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου. Αυτή ήταν και πάλι η Ελλάδα.

Πριν λίγες μέρες, ο Πάνος Καμμένος είχε τα γενέθλιά του. Τα γιόρτασε στο σπίτι του, με τη μπάντα του Στρατού να παίζει. Οχι δημώδη μόνο, αλλά και λαϊκά και σκυλάδικα, με ερμηνευτή τον αυθορμήτως προσελθόντα Σταμάτη Γονίδη. Παρουσία του αριστερού αετού των Σφακιών, Παύλου Πολάκη. Αυτή ήταν η Ελλάδα. Αυτή είναι και σήμερα.

Το θέμα είναι ότι αυτή η Ελλάδα θα είναι και αύριο. Γιατί ο “κόφτης” καθιερώθηκε και ισχύει μόνο για μισθούς και συντάξεις. Δεν θα μπορέσει να κόψει τους αυριανούς Καμμένους και Πολάκηδες. Αλλου χρώματος, αλλά... τί ρόλο παίζει;