Του Παναγιώτη Φλωρίδη

Το 1968 στο Βουκουρέστι πραγματοποιήθηκε η έβδομη Ολομέλεια του εξόριστου ΚΚΕ. Εκεί το Κόμμα διασπάσθηκε και προέκυψε το ΚΚΕ Εσωτερικού. Το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, του Ευρωκομμουνισμού, του Σοσιαλισμού, με ανθρώπινο πρόσωπο.

Ο Στρατής Τσίρκας στις “Ακυβέρνητες Πολιτείες” περιγράφει ένα γεγονός αμέσως μετά τη διάσπαση: Δύο πολιτικοί εξόριστοι, φίλοι αδελφικοί, διαφωνούν. Ο ένας παρέμεινε πιστός στο ορθόδοξο ΚΚΕ και ο άλλος προσχώρησε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Ο πρώτος γεμάτος στεναχώρια ρωτά τον παλιό του σύντροφο γιατί προσχώρησε στη διάσπαση. Και η απάντηση:

-Επειδή νοστάλγησα λίγη αμαρτία ρε σύντροφε!

Εκτοτε, η Κομουνιστική Ανανέωση “διέπραξε” πολλές αμαρτίες. Μία εξ αυτών, που δεν της επέτρεπε να σηκώνει “εκλογικό κεφάλι” ήταν η πολλή αμφισβήτηση, η πολλή συζήτηση, οι διαφορετικές αναλύσεις, οι πάμπολλες τάσεις. Ο χώρος πήγαινε από διάσπαση σε διάσπαση. Κάθε παρέα και τάση και νέο κόμμα. Ωσπου φτάσαμε στη διάσπαση και του Συνασπισμού της Αριστεράς, τη δημιουργία της ΔΗΜ.ΑΡ. Και τον ΣΥΡΙΖΑ, με τις πολλές και εξωφρενικά ετερόκλητες “συνιστώσες”. Από την νεοσταλινική, μαοϊκή, Βορειοκορεατική Αριστερά, έως κάποιους με εμφανή εθνικοπατριωτικά-άρα εθνοκαπηλικά πιστεύω και πρακτικές.

Οι συνιστώσες με τα απίθανα ονόματα και την επακόλουθη γραφικότητα, ζούσαν και βασίλευαν μέχρι πρόσφατα. Ακόμη και μετά την εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, η εμφάνισή τους στο προσκήνιο με τις αλλοπρόσαλλες προτάσεις τους, δημιουργούσαν μεγάλους πονοκεφάλους στην κυβενητική ομάδα.

Ολα αυτά όμως μέχρι προχθές. Γιατί προχθές συνετελέσθη το μέγα θαύμα: Συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για να συζητήσει το κείμενο των Πολιτικών Θέσεων για το επικείμενο Συνέδριο του κόμματος. Το πλέον θεμελιώδες κείμενο δηλαδή. Κι ενώ όλοι περίμεναν να γίνει της κακομοίρας λόγω της ακολουθούμενης αιματηρής πολιτικής... όλα κύλησαν απολύτως ομόφωνα! Ολα καλά και τιμημένα. Ούτε Μαοϊκοί, ούτε Σταλινικοί, ούτε Ζλαβόι Ζίζεκ (δηλαδή Στάλιν, Πολ Ποτ κλπ), ούτε εθνικοσοσιαλιστές.

Η εξήγηση για το θαύμα δεν είναι δύσκολη. Στο εικοσάμηνο της διακυβέρνησης χτίζεται συστηματικά και απροκάλυπτα πλέον το νέο κράτος, το νέο καθεστώς. Και αυτό το νέο “κτίσμα” χώρεσε και κατάπιε τους πάντες. Από τον Καρανίκα μέχρι τον Κυρίτση, τη Σία, την Τασία, τον αδούλωτο Πολάκη, τους πάντες. Είχε χώρο και χρήμα για όλες τις συνιστώσες, όσο ατίθασες κι αν ήταν.

Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, αλλά φέρνει σίγουρα την ομοφωνία!

*Ρόζα: είναι το όνομα μιας από τις συνιστώσες. Προφανώς αναφέρεται στη Ρόζα Λούξενμπουργκ, κι όχι στη Ρόζα Εσκενάζυ! (Αν και όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα πια, δεν είμαστε σίγουροι για τίποτε).

(Ο τίτλος χρησιμοποιήθηκε-μετά συγχωρήσεως-από τον Γ. Πρετεντέρη στο ΒΗΜΑ).