Του Παύλου-Σωκράτη Παυλίδη*

Κατά τα τέλη της άνοιξης και το έμπα του καλοκαιριού, ερχόταν ο Θεολόγης από το Κουκλουτζά (Μενεμένη) Θεσσαλονίκης. Επρομήθευε τα χωριά το 1935 με το αλογόκαρρο, σκεπασμένο με καραβόπανο κυκλικά, φορτωμένο διάφορα πήλινα σκεύη, στάμνες, σταμνάκια, πυθάρια, κυβέτσια, θυμιατήρια, γλάστρες, κύπελλα και πολλά άλλα.

Είχε κρεμασμένα γύρω από το σκέπασμα, στολισμένος σαν λατέρνα. Το κάρο, σούστα η κάσα, βαμμένο με χρώματα ζωηρά. Τα γκέμια του αλόγου στολισμένα με μικρά στρόγγυλα κουδουνάκια “χρυσαφένια” μπρούτζινα. Ο Θεολόγης από το έμπα στο χωριό διαλαλούσε την πραμάτεια του. Εκεί στην κεντρική πλατεία έκανε τα χέρια του χώρι και ξεφώνιζε με την λαρυγγιώδη και μακρινή φωνή και στους τέσσερις ορίζοντες του χωριού.

Οι οικοδέσποινες έφθαναν ν’ αγοράσουν στάμνες, μία, δύο ή και περισσότερες, για να έχουν το καλοκαίρι κρύο, δροσερό νερό.

Διάλεγαν να νοτίζει, να “δακρύζει” το νερό από τις στάμνες. Καλές πήλινες στάμνες ήταν του Λαγκαδά και των Πορροΐων Σερρών. Δύο ημέρες ήταν η παραμονή του στο χωριό του Ροδώνα.

*Από το βιβλίο του “ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ ΤΟ ΜΠΕΛΛΕΣ”

(Φωνή από το Ροδώνα)