Πόσο απέχει η Μαδρίτη;
Αρθρο του Ειδικού Συνεργάτη
Πριν λίγες ημέρες στην Ισπανία σημειώθηκε μια πολιτική εξέλιξη, ίσως μοναδική στα πολιτικά χρονικά της Ευρώπης. Και, σίγουρα, αδιανόητη για τα πολιτικά ήθη της χώρας μας. Ο Πρωθυπουργός της χώρας Μαριάνο Ραχόι υπέβαλε την παραίτησή του, ύστερα από πρόταση μομφής της αντιπολίτευσης. Και η Ισπανία άλλαξε κυβερνητικό κόμμα χωρίς, να γίνουν εκλογές! Ανέλαβε ο σοσιαλιστής Π. Σάντσεθ, υποστηριζόμενος κι από άλλους, μικρότερους πολιτικούς σχηματισμούς.
Το περίεργο και αδιανόητο για τα καθ’ ημάς, έρχεται να ενισχυθεί από το γεγονός ότι, η πρόταση μομφής δεν κατατέθηκε για κάποιο σκάνδαλο διαφθοράς σε κυβερνητικό επίπεδο. Κατατέθηκε αφού τελεσιδίκισε στη Δικαιοσύνη μια υπόθεση που αφορούσε αποκλειστικά στα κομματικά ταμεία του κόμματος του Μ. Ραχόι. Ο ταμίας του κόμματος και κάποιοι άλλοι “του κόμματος” σαν τον θρυλικό Γκρούεζα του “Μαυρογιαλούρου”, έβαλαν βαθειά το χέρι στο μέλι. (Στα καθ’ ημάς, ένας θρυλικός Τσουκάτος, κατηγορήθηκε ότι “ξέχασε’ να πάει κάποιες χιλιάδες μάρκα “γερμανικής βοήθειας” στα ταμεία του τότε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Αλλά... εδώ είναι Ελλάδα).
Ο κ. Ραχόι λοιπόν παρέδωσε την εξουσία, ύστερα από την υπερψήφιση της πρότασης μομφής. Τα παράξενα όμως συνεχίσθηκαν: ο Μ. Ραχόι δεν υποχρεώθηκε από κανένα να παραδώσει την ηγεσία του κόμματός του. Κι όμως την παρέδωσε, καταχειροκροτούμενος από τους συγκινημένους βουλευτές του. Και το πλέον αξιοπρεπές: Ο μέχρι χθες πρωθυπουργός της μεγάλης χώρας, παρέδωσε και την βουλευτική του έδρα, αποσυρόμενος απ’ την πολιτική.
Τα αδιανόητα όμως, δεν σταματούν εδώ: επί 30 χρόνια στο Κοινοβούλιο και 7 χρόνια Πρωθυπουργός, ΑΡΝΗΘΗΚΕ να επαναπαυθεί στην ισόβια αποζημίωση που προβλέπει το Σύνταγμα. Επέστρεψε στην εργασία του ως υποθηκοφύλακας σε μια μικρή παραλιακή πόλη της Ισπανίας!
Πριν λίγα χρόνια αποχώρησαν από την πολιτική, ύστερα από τρεις τετραετίες στην πρωθυπουργία, δύο πανίσχυροι ηγέτες, πανίσχυρων κρατών: ο Τόνι Μπλέρ της Μ. Βρεττανίας και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ της Γερμανίας. Και οι δύο βρήκαν εργασία στον ιδιωτικό τομέα και συνεχίζουν να εργάζονται.
Στα δικά μας τώρα: Η επόμενη Βουλή θα έχει τέσσερις (!) πρώην πρωθυπουργούς: Κ. Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαράς, Αλ. Τσίπρας. Οι οποίοι θα εισέλθουν στη Βουλή χωρίς σταυρό (ως πρώην πρωθυπουργοί), στερώντας την έδρα από κάποιο νέο πρόσωπο που θα δώσει τον δύσκολο αγώνα για να μπει στο Κοινοβούλιο.
Το Ελληνικό Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής φροντίζει για όσους κόπιασαν πολύ γι’ αυτήν την κατεστραμμένη χώρα. Το ερώτημα είναι άλλο όμως: Ποιά δουλειά θα διεννοούντο να κάνουν όλοι αυτοί οι πρώην με τα βαριά ονόματα; Ή αλλοιώς: Ποιά δουλειά ξέρουν να κάνουν; Ή αλλοιώς: Πόσα ένσημα και σε ποιόν τομέα διαθέτουν; Ποιός πχ θα μπορούσε να ξανα(γίνει) υποθηκοφύλακας του Κιλκίς;
Απαντήσεις; Ουδεμία. Και πολλές...