Στο όνομα της “Θεάς Τύχης” έχουν ιδρυθεί και ιδρύονται χιλιάδες τύποι λατρείας της, όπως: καζίνο, λέσχες, προπό, ιπποδρόμια, κρυφά δωμάτια τζόγου κλπ. Εκεί συρρέουν εκατομμύρια φανατικών πιστών της και την ικετεύουν να τους ευνοήσει να κερδίσουν μεγάλα χρηματικά ποσά, για ν’ αποκτήσουν την άνεση ν’ απολαύσουν όλες τις ηδονές της ζώης. Ομως εκεί ξεπουπουλιάζονται και δημιουργούνται φοβερά δράματα και τραγωδίες. Και γεννιέται το ερώτημα: Ποιά είναι αυτή η Θεά Τύχη; Υπάρχει;
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι που λάτρευαν τα είδωλα, ανάμεσα στους άλλους θεούς είχαν και τη θεά ΤΥΧΗ. Κατασκεύαζαν αγάλματα και παρίσταναν την Τύχη σαν μια γυναίκα που κρατά θησαυρούς και τους σκορπίζει όπου αυτή θέλει. Ολα τα απέδιδαν στη Θεά Τύχη. Καί τα ευχάριστα καί τα δυσάρεστα.
Ο Χριστός κατάργησε τα είδωλα, κι όμως υπάρχουν Χριστιανοί που σκέφτονται και μιλάνε σαν ειδωλολάτρες. “Η Τύχη” σου λέει, “ήταν το τυχερό...”, καλότυχος ο ένας, κακότυχος ο άλλος. Και είναι τόσο ριζωμένη στις καρδιές των ανθρώπων η ιδέα της τύχης, ώστε να έχουν καταργήσει το θεό. Ολα τα εξαρτούν από την τύχη.
Για το Χριστιανισμό, τύχη δεν υπάρχει. Χριστιανισμός και τύχη, δεν συμβαδίζουν. Τύχη, ειμαρμένη, μοίρα, πεπρωμένο, γραφτό, είναι έννοιες ταυτόσημες. Τύχη δεν υπάρχει· είναι όνομα κενό και δεν σημαίνει τίποτε. Τα πάντα είναι υποταγμένα στην πρόνοια του Θεού. Υπάρχει ένα θείο σχέδιο, για τον κόσμο γενικά και για το κάθε πλάσμα ειδικά. Τίποτε στον κόσμο δεν είναι τυχαίο. Ολα επιτελούν κάποιον ανώτερο σκοπό. Κάθε άνθρωπος είναι δημιουργός της τύχης του, διότι έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και νού και καρδιά και συνείδηση και ελευθερία, για να σκέφτεται, να κρίνει καλά και να παίρνει αποφάσεις που είναι για το συμφέρον του και την πρόοδό του. Κάνει καλή χρήση των θεϊκών δώρων; Θα επιτύχει. Κάνει κακή χρήση; Θα αποτύχει. Ποιος φταίει για ό,τι συμβαίνει στον καθένα μας; Η τύχη ή η απερισκεψία μας; ‘Η τα πάθη και ελαττώματά μας;
Την τύχη τη δημιουργεί ο εγωισμός για να καλύψει ελλείψεις και σφάλματα. Ολα τα φορτώνει στην τύχη και όταν αποτυχαίνει σε κάποια ενέργειά του, λέει το γνωστό “δεν ήμουν τυχερός” και αντίστροφα, όταν πετυχαίνει “ήμουν τυχερός”.
Ο Δημόκριτος λέει: “Η τύχη είναι είδωλο το οποίο έπλασαν οι άνθρωποι για να δικαιολογήσουν τη διανοητική τους ικανότητα”. Ο δε Ησαΐας λέει: “Ουαί οι ετοιμάζοντες τω δαιμονίω τράπεζαν και πληρούντες τη τύχη κεράσματα”.
Ισως ρωτήσει κάποιος: Τί τέλος πάντων υπάρχει, εφόσον δεν υπάρχει τύχη; Η απάντηση είναι: πίστη, Θεός, ελπίδα, αφού όλα είναι υποταγμένα στο νόμο του Παντοδύναμου Θεού. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει τύχη, είναι φανερό ότι δεν υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι, ευνοούμενοι ή μη, κάποιας τυφλής μοίρας. Αυτά είναι προλήψεις και αντιλήψεις της σκοτεινής ειδωλολατρείας και δεισιδαίμονες προλήψεις, που καλλιεργούν σκόπιμα διάφοροι μάντεις, μάγοι, αστρολόγοι, πνευματιστές, χαρτορίχτρες κλπ, για να εκμεταλλεύονται τους αφελείς και να βάζουν χέρι στο πορτοφόλι τους.
Τύχη λοιπόν, κατά τη χριστιανική διδασκαλία, δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος με τις καλές ή κακές πράξεις του, δημιουργεί το μέλλον του. Πάνω απ’ όλα στέκεται ο Θεός, που χωρίς να καταργεί τη θέληση του ανθρώπου, με άπειρη αγάπη φροντίζει για όλη τη δημιουργία του, προπαντός δε για τον άνθρωπο. Οχι λοιπόν στην τύχη, όχι στη μοίρα, όχι στο πεπρωμένο. Ουσιαστικά τυχερός είναι αυτός που κέρδισε την ψυχή του και άτυχος αυτός που την έχασε.
Τέλος ας γνωρίζουμε ότι όλες οι πράξεις μας εξαρτώνται από τη συνέργεια της ελεύθερης βούλησής μας και της χάριτος του παντοδύναμου Θεού. “Τι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλο και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;” (Μαρκ. 8,36).
Μ’ ευχές και τιμή
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Αλεβιζάκης