Του Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Αλεβιζάκη

Είναι γνωστό σ’ όλους τους Χριστιανούς ότι η 25η Δεκεμβρίου είναι η μεγάλη γιορτή της γέννησης του Ιησού και επειδή η Παναγία μας είναι το ιερότερο πρόσωπο μετά το Χριστό, η τεκούσα το Λυτρωτή, τιμητικά γιορτάζεται την επόμενη μέρα, την 26η Δεκεμβρίου.

Ομως επειδή οι αιρετικοί και τα όργανά τους, άθεοι βαφτισμένοι Χριστιανοί, αγωνίζονται μ’ όλα τα μέσα να μας απομακρύνουν από τα πιστεύω μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, κυκλοφορούν διάφορες απόψεις και ψεύδη (όπως η εκκλησία μας δήθεν αφόρισε τον Ν. Καζα­ντζάκη), για το Χριστό και την Παναγία μας, σπιλώνοντας έτσι τη δόξα και τη λαμπρότητά της, οφείλουμε να γνωρίζουμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

Ευρέως κυκλοφορούν και μάλιστα μεταξύ των δήθεν μορφωμένων γίνονται (πολλές φορές ίσως από άγνοια, γιατί δεν καταδέχονται ν’ ασχοληθούν με τα θέματα της πίστης μας, σαν “προοδευτικοί” που είναι) όργανα και φερέφωνα των αιρετικών.

Τους ακούς να λένε ότι ο Χριστός είχε και άλλα αδέρφια και άρα η Παναγία δεν είναι μετά τη γέννηση του Χριστού Παρθένος και φυσικά αειπάρθενος, παρ’ ερμηνεύοντας το εδάφιο: “...και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον”. Εδώ το “έως ου” σημαίνει ουδέποτε. Δεν θα πει δηλαδή ότι μετά την γέννηση του Χριστού την εγνώρισε ως γυναίκα, αλλά θα πει ουδέποτε. Το “έως ου” στην Αγ. Γραφή το συναντάμε πολλές φορές και σε πολλές περιπτώσεις σημαίνει ουδέποτε.

Αφού λοιπόν λένε, μετά τη γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ είχε κανονικές σχέσεις με την Παναγία, έκαναν και άλλα παιδιά. Είναι όμως γνωστό ότι η Μαρία μετά τα 15 της χρόνια έπρεπε να φύγει από το Ναό, οι γονείς της όμως είχαν πεθάνει και για να προστατευτεί, οι ιερείς την “μνήστευσαν” με το χήρο Ιωσήφ, τον επονομαζόμενο “δίκαιο”, άνδρα ευσεβή, ο οποίος είχε 7 παιδιά, 4 αγόρια (Ιάκωβο, Σίμωνα, Ισωσή και Ιούδα) και 3 κορίτσια  (Εσθήρ, Θαμάρ και Σαλώμη).

Η Μαρία ακολούθησε τον ηλικιωμένο Ιωσήφ στην άσημη και περιφρονημένη Ναζαρέτ. Ομως πουθενά δεν εμφανίζο­νται ετεροθαλή αδέρφια του Ιησού στην Κ.Δ. μαζί με τον Ιησού, σ’ όλη την επίγεια ζωή του. Ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος, πίστεψε στον Ιησού μετά την Ανάστασή του.

Στην επιστολή που ξεκινά: “Ιάκωβος, Θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού, δούλος” (Ιάκ. 1:1). Αν ήταν ομομήτριος αδελφός του Ιησού δεν θα το έγραφε, ώστε να δώσει κύρος στα λεγόμενά του;

Το ίδιο ισχύει και για τον Ιούδα, ο οποίος ξεκινά γράφοντας: “Ιούδας, Ιησού Χριστού, δούλος, αδελφός δε Ιακώβ” για να προσδώσει κύρος στον εαυτό του, επικαλείται την ιδιότητά του, ως αδελφός του Ιακώβ, ενώ ούτε αυτός αναφέρει ότι είναι αδελφός του Ιησού.

2. Πουθενά στην ΚΔ Δεν αναφέρεται ότι η Θεοτόκος απέκτησε και άλλα παιδιά, μετά τον Ιησού.
3. Πουθενά στην ΚΔ δεν αναφέρεται ότι ο Ιωσήφ συνήψε γάμο με τη Μαρία.
4. Πουθενά στην ΚΔ οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιησού δεν αναφέρονται ως παιδιά της Μαρίας.
5. Πουθενά στην ΚΔ ο Ιωσήφ δεν ονομάζεται πατέρας του Ιησού, ούτε ο Ιησούς να τον αποκαλεί πατέρα. Ο Ιησούς αναφέρεται ως γιος της Μαρίας.

Ο Κύριος πάνω στο Σταυρό: “Ιδών ο Ιησούς την μητέρα και τον μαθητήν του Ιωάννην παρεστώτα, ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού: Γυναι ιδέ ο υιός στου. Είτα λέγει τω μαθητή: Ιδού η μήτηρ σου...”. Αν ήταν σύζυγος της Μαρίας ο Ιωσήφ, δεν θα ανέθεται ο Ιησούς τη γηροκόμισή της στο σύζυγό της; Πάντως γεγονός είναι ότι ο Ιωσήφ μετά τη γέννηση του Ιησού και την επιστροφή του από την Αίγυπτο, πουθενά δεν αναφέρεται στην ΚΔ. Τελειώνει η αποστολή του ως προστάτης της μητέρας και του Ιησού. Και αν ήταν τ’ αδέρφια του παιδιά της Μαρίας, δεν θ’ ανέθετε σ’ αυτά τη γηροκόμισή της;

Μετά τη γέννηση του Ιησού, οι Ευαγγελιστές ποτέ δεν ονομάζουν τον Ιωσήφ άντρα της Μαρίας και τη Μαρία γυναίκα του Ιωσήφ. Ο άγγελος μιλά στον Ιωσήφ και λέγει: “Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και τη μητέρα αυτού”, όχι τη γυναίκα σου, ούτε το παιδί σας και αυτή η φράση επαναλαμβάνεται 4 φορές (Μτθ. 2:13, 14, 20, 21).

Κατά την παρουσίαση του Ιησού στο Ναό 40 μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού, πάλι ο Ιωσήφ δεν ονομάζεται άνδρας της Μαρίας, αλλά λέγει ο Λουκάς: “και ην ιωσήφ και η μήτηρ αυτού” (Λουκ. 2, 33).

Με τον ίδιο τρόπο αναφέρεται στον Ιωσήφ και όταν έχουν χάσει το 12ετή Ιησού και τον βρίσκουν στο Ναό: και “ουκ έγνω ο Ιωσήφ και η Μήτηρ αυτού” (Λουκ. 2:43).

8. Ο Ιησούς 12ετής στο Ναό απαντά: “...εις τον οίκον του πατρός μου”. Ο Ιησούς διακηρύσσει ότι πατέρας του είναι ο Θεός (Ιωαν. 5:17).
9. Ο Ι. Πρόδρομος μαρτυρεί για το Χριστό: “καγω εώρακα και μεμαρτύρηκα ότι αυτός εστίν ο Υιός του Θεού” (Ιωαν. 1:33).
10. Ο Πατέρας Θεός κατά τη βάφτιση του Ιησού, λέγει: “Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός”, γι’ αυτό ονομάζεται η Μαρία “Θεοτόκος”, γιατί γέννησε το γιο του Θεού, τον Ιησού.
11. Την ίδια διαβεβαίωση έχουμε και κατά την Ανάληψη του Χριστού, κατά την οποία ακούμε από το Θεό Πατέρα ότι ο Ιησούς είναι: “ο Υιός του ο μονογενής”.

Η Αγία Εκκλησία μας, για να προφυλάξει του πιστούς της και για ν’ απαντήσει στις αιρετικές απόψεις, συγκάλεσε 7 Οικουμενικές Συνόδους:

Η Γ’ Οικ. Σύνοδος το 43 μΧ καταδίκασε την αίρεση του Νεστορίου και ανακήρυξε την Παναγία “Θεοτόκο”. “Ομολογούμεν δε και την δέσποιναν ημών την αγίαν Μαρία κυρίως και αληθώς Θεοτόκον ως τεκούσα σαρκί τον ένα της Αγ. Τριάδος Χριστόν τον Θεόν ημών... συν τούτοις δε και τας δύο φύσεις ομολογούμεν του σαρκωθέντος δι’ ημάς εκ της αχράντου Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, τέλειον αυτόν Θεόν και τέλειον άνθρωπον γινώσκο­ντες”. Η Παρθένος Μαρία είναι “Θεοτόκος” και “Αειπάρθενος” “προ του τόκου και εν τω τόκω και μετά τόκον” και συμβολίζεται αγιογραφικά με την παράσταση “τριών αστεριών” που φέρει στο μαφόριό της (παρθενοσημα).

Οι Οικ. Σύνδοι (Δ, Ε’, ΣΤ’, και Ζ’) που συνήλθαν για διάφορα σοβαρά θέματα, όλες επικύρωσαν και την παραπάνω απόφαση της Γ’ Οικ. Συνόδου, για να τη διασφαλίσουν πλήρως.

Αλλά και η απλή λογική λέγει ότι ο χήρος ηλικιωμένος Ιωσήφ “δίκαιος ων”, ο ταπεινός και ευσεβής άνθρωπος με πολλές αρετές, όταν είδε, άκουσε από τους αγγέλους τόσο θαυμαστά γεγονότα, ήταν δυνατό ν’ αγγίζει τη μητέρα του Θεού; Το ”δεν εγνώρισεν αυτή εως ου...” πολλές φορές στην ΑΓ έχει την έννοια του “ουδέποτε”.

Η Θεοτόκος λοιπόν είναι η μητέρα του σαρκωθέντος Θεού και στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας η τιμή, ο μακαρισμός και δόξα της, δεν τελειώνουν ποτέ, γιατί “η εις αυτήν τιμή εκ τον εξ αυτής σαρκωθέντα Υιόν ανάγεται”. Οι σπιλωτές της εξαφανίζονται και “ως εκλείπει καπνός, εκλειπέτωσαν”.

Ας προσέχουμε λοιπόν, να ομολογούμε οι πιστοί ότι η Παναγία είναι “Θεοτόκος” και “Αειπάρθενος” για να μη γινόμαστε άθελά μας όργανα των αιρετικών Ιεχωβάδων, Προτεσταντών κλπ και φυσικά οι ίδιοι αποκοπτόμαστε από το σώμα της Εκκλησίας μας, ως αιρετικοί. “Χριστός γεννάται λοιπόν, δοξάστε, Χριστόν εξ ουρανών απαντήσατε...”

Χρόνια πολλά και ευλογημένα