Του Παύλου-Σωκράτη Παυλίδη*

Είχαν μέσα απ’ την ψυχή τους την θρησκευτική πίστη.

Ενώ δεν άκουγαν ποτέ κηρύγματα, όπως τώρα, για την θρησκεία τους, ήσαν αγνοί άνθρωποι, θεοφοβούμενοι.

Οταν άκουγαν για κανέναν να ξεστρατίζει απ’ την πίστη ή να κακοστομεί ή να παραβιάζει τη θρησκεία, τις εντολές, τη νηστεία, να τρώγει γάλα τη σαρακοστή, βούτυρο, αυγά, κρέας, έκαναν το σταυρό τους! Ελεγαν “Ο Θεός να συχωρά σε” ή “ο Θεός να ελεεί σε”. Δεν τον έβριζαν ούτε και του κρατούσαν κακία, μόνο έλεγαν “κάθε πρόβατο από το πόδι του κρέμεται”. Ελεγαν κι αυτή τη λέξη “ετούρκ’σεν”.

Ηταν πρόθυμοι να εξομολογηθούν και να μεταλάβουν τα άχραντα μυστήρια. Νήστευαν όλες τις νηστείες. Ολοι έπαιρναν το αντίδωρο από τον παπά και με υπόκλιση φιλούσαν το δεξί του χέρι.

Τη νηστεία της Σαρακοστής νήστευαν χωρίς να τρώνε κρέας και βούτυρο.

Μερικοί “Αηθοδώριζαν” με όλη τη θρησκευτική τους πίστη όλες τις ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής.

Ολες τις νηστείες τις κρατούσαν με μεγάλη ευλάβεια και γι’ αυτό το τέλος της το περίμεναν οι Μουριώτες Χριστιανοί μ’ αγωνία, όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Την αγάπη και το σεβασμό στον ιερέα τον έδειχναν όταν περνούσε από κοντά τους, με το να σηκώνονται. “Δάσκαλο” τον έλεγαν. Και τον καλούσαν να διαβάζει ευχές στον άρρωστο-και γινότανε καλά. Ισως απ’ τη μεγάλη πίστη που είχαν.

*Από το βιβλίο του “Το λεκανοπέδιο των Μουριών”

 Τα τρία βιβλία του Παύλου-Σωκράτη Παυλίδη υπάρχουν τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Κιλκίς.