Του Παύλου-Σωκράτη Παυλίδη

Ηταν μια ηλιόλουστη ημέρα του 1942, 21 Μαΐου, Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, πανηγύρι Ακίντζαλι (Μουριές).

Ολόκληρη η ωραία κοιλάδα των Μουριών γίνεται ανθόκηπος που σκορπά, μύρια χρώματα και αρώματα. Καθόμασταν στον καθρέφτη, αμούστακα παιδιά ακόμη. Αφθονο μπριολ, να στρώσει το μαλλί, καλοσύνη και χαμόγελο μας κυβερνά.

Ο ήλιος έλαμπε από το Μαυροβούνι στο χωριό, στον κάμπο. Η διαδρομή μας μάγευε, γύρω μας λουλούδια του κάμπου, ροζ, κίτρινα, κόκκινες παπαρούνες, άσπρες μαργαρίτες... μ’ αγαπάς-δεν μ’ αγαπάς. Πολύχρωμες πεταλούδες πετούσαν γύρω μας. Με τις λίγες δραχμές που είχαμε, βγήκαμε κοντά στην εκκλησία μια αναμνηστική φωτογραφία.

Από Αριστερά: Παύλος-Σωκράτης Παυλίδης, Σάββας Στ. Ορφανίδης, Θεοχάρης Τρ. Παπαδόπουλος (χαρίκος) από τα Πλατανάκια Σερρών.