Του Παύλου-Σωκράτη Παυλίδη*

Τ’ αλώνια ήταν στο νότιο μέρος του χωριού που απέχει 400 μέτρα περίπου. Εκεί στ’ αλώνια είχαμε τις παιδικές χαρές μας. Παίζαμε διάφορα παιχνίδια. Το 1945 προσπαθήσαμε να οργανώσουμε ποδοσφαιρική ομάδα. Μέσα σε λίγο χρόνο κατορθώσαμε και το πετύχαμε. Χρήματα δεν κυκλοφορούσαν. Προσφέραμε ο καθένας σαντάλια καπνό, τα οποία δώσαμε στον Χρήστο Ορφανίδη και μας προμήθευσε μπάλες, τρόμπες, επιγονατίδες και τον τερματοφύλακα. Είχαμε παπούτσια άρβυλο, με καρφιά κάτω από την σόλα. Πρόκες τις έλεγαν. Παίζαμε με την ομάδα “Πλατανάκια”.

Το 1946 καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη ήταν η Ουγγαρία.

Τερματοφύλαξ ήταν ο γράφων. Με φώναζαν “Ούγγρο”. Δεν είχαμε πολλές παρατηρήσεις την ώρα του παιχνιδιού.

Ονόματα παικτών: 1. Κούλας Σταύρος (χωριό Κορυφή), 2. Παύλος-Σωκράτης Παυλίδης (“βέλος”, τερματοφύλαξ), 3. Χρήστος Παπαδόπουλος, 4. Χαράλαμπος Ν. Ορφανίδης, 5. Ιωάννης Ευθυμιάδης, 6. Θεόδωρος Κ. Παπαδόπουλος, 7. Αλέκος Αλεξίου, 8. Θεόδωρος Γερασ. Παπαδόπουλος, 9. Παύλος Αν. Ορφανίδης, 10. Θεμιστοκλής Ν. Κυριακίδης, 11. Αθανάσιος Γ. Παπαδόπουλος, 12. Νικόλαος Γ. Καραπαναγιωτίδης.

Ομάδα “Πλατανάκια” Σερρών: 1. Χρήστος Ηλιάδης, 2. Ιωάννης Ηλιάδης, 3. Δημήτριος Τοκατλίδης, 4. Γεώργιος Παπαδόπουλος, 5. Ηλίας Χαλκίδης, 6. Ιωάννης Χαλκίδης.

Φωτογραφηθήκαμε όσοι βρέθηκαν στον φακό.

Η ομάδα φωτογραφήθη από τον πρόσφυγα Αθηναίο Κυριάκο Βασιλειάδη, που ήρθε τον καιρό της πείνας το 1941 στον Ροδώνα.

*Από το βιβλίο του “Μάρτυς μου το Μπέλλες” (Φωνή από τον Ροδώνα)